1. Το «παράδοξο» της Χρυσής Αυγής
Σε άρθρο που δημοσιεύθηκε τον Μάιο στους Financial Times [Βλ.Greece’s Golden Dawn given European election go-ahead] ο αρθρογράφος φαίνεται να αντιμετωπίζει τη Χρυσή Αυγή, ως ένα είδος «παράδοξου», σαν αυτά που σκαρώνανε κάποτε οι ιδιοφυείς αργόσχολοι για να περνάνε την ώρα τους.
Κι απορεί πως γίνεται ένα «νεοναζιστικό» κόμμα να κατεβάζει στο ευρωψηφοδέλτιο του, επιστήμονες πρώτης γραμμής, την ίδια ώρα που η μισή ηγεσία του βρίσκεται έγκλειστη στη μπουζού και η άλλη μισή είναι υπόδικη.
Η απορία του θα ήταν ακόμα πιο μεγάλη, αν σύγκρινε με τα σούργελα και τις… καρακαηδόνες που συμπεριλαμβάνονται στα ευρωψηφοδέλτια των καθεστωτικών κομμάτων [από ποδοσφαιριστές μέχρι καψουροτραγουδιστές] ενώ στα σίγουρα θα τράβαγε τα μαλλιά του αν μάθαινε ότι ο επικεφαλής στο ευρωψηφοδέλτιο του πιο δημοφιλούς κόμματος είναι ένας άνθρωπος 92 ετών!
Και δεν είναι μόνον αυτά…
Οι ευρωαμερικάνοι αρθρογράφοι και αναλυτές, δυσκολεύονταν να κατανοήσουν, πως γίνεται η Χρυσή Αυγή να αυξάνει την εκλογική της επιρροή, όταν:
- έχει αποκλειστεί από όλα τα καθεστωτικά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης
- της έχει κοπεί η κρατική χρηματοδότηση
- ο αρχηγός της και πολλά στελέχη της βρίσκονται ήδη στη φυλακή, ενώ έχει αρθεί η ασυλία όλων των βουλευτών της και εκκρεμούν εναντίον τους νέες δικαστικές διώξεις και νέα συνταγματικά πραξικοπήματα
- έχουν δαπανηθεί μεγάλα ποσά για να βρεθούν ριψάσπιδες και προδότες ανάμεσα στα στελέχη της, ώστε να καταθέσουν εναντίον του κινήματος
- έχουν ξαμολυθεί τα μαντρόσκυλα του καθεστώτος και κατατρομοκρατούντους απλούς υποστηρικτές της, με δολοφονίες, με κοινωνικούς αποκλεισμούς, με ρουφιανιές, με πρόστιμα και με φυλακίσεις
- οι εταιρείες δημοσκοπήσεων τα πιάνουνε χοντρά, για να εκδώσουν πιστοποιητικά του πολιτικού της θανάτου!
Κανονικά και μετά από τέτοιας έκτασης πολιτικό, οικονομικό, δικαστικό και ψυχολογικό διωγμό, ένα οποιοδήποτε άλλο πολιτικό κόμμα, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, θα έπρεπε ήδη να έχει διαλυθεί, όπως άλλωστε προεξοφλούσανε τη διάλυση της Χρυσής Αυγής τα παπαγαλάκια του συστήματος.
Αντί αυτών, ο Λαϊκός Σύνδεσμος δείχνει να παραμένει ακόμα ζωντανός, όπως παρέμεινε άλλοτε ζωντανή η εθνική συλλογική ταυτότητα των Ελλήνων, κάτω από τη μύτη της σχεδόν τριακοσίων ετών ασιατικής δεσποτείας των οσμανλήδων σουλτάνων.
Για τους Ευρωαμερικανούς αναλυτές και το ένα και το άλλο, αποτελούν ένα είδος παράδοξου, που τα θεωρητικά εργαλεία τους αδυνατούν να το ερμηνεύσουν.
Κι όμως…
Το «παράδοξο» της Χρυσής Αυγής είναι στην πραγματικότητα παράδοξο, μόνο γι αυτούς που έχουν συμφέρον να το προσπεράσουν.
Κι όλα αυτά που στα μάτια των «μεγαλοαστών» διωκτών της, θα έπρεπε κιόλας να την είχαν εξαφανίσει, αποτελούν στην ουσία, μέρος των στρατηγικών πλεονεκτημάτων της Χρυσής Αυγής, απέναντι στις πολιτικές συμμορίες του καθεστωτικού μπλοκ [από τον Σύριζα, ίσαμε τη Νέα Δημοκρατία…]
Θεωρείται, ας πούμε δεδομένο, πως κάτι τις υπάρχει στην αληθινή ζωή, μόνον όταν διαφημίζεται η «ύπαρξη» του στην τηλεοπτική ζωή.
Οτιδήποτε δεν «παίζει» στην τηλεόραση, απλώς δεν υφίσταται!
Κι αυτό μπορεί να έχει νόημα, αν μιλάμε για ένα διαφημιστικό τρυκ, όπως το Ποτάμι, το οποίο προφανώς δεν υφίσταται πέραν του τηλεοπτικού σύμπαντος του μέσου τηλεπολίτη, ωστόσο δεν φαίνεται να ισχύει το ίδιο και στην πραγματική ζωή, τουλάχιστον με τον απόλυτο τρόπο που το φαντάζονται οι «κατασκευαστές πραγματικότητας»
Κι η Χρυσή Αυγή γεννήθηκε ακριβώς μέσα στη μήτρα αυτής της αμείλικτηςπραγματικότητας…
Σε έρευνα του καθηγητή κ. Πανά, για την περιφέρεια Αττικής, τα μεγαλύτερα ποσοστά της Χρυσής Αυγής εμφανίζονται ακριβώς σε παλιές εργατουπόλεις, όπως η Νίκαια ή το Κερατσίνι, που θεωρούνταν άλλοτε κάστρα του ΚΚΕ.
Στην ίδια έρευνα αποτυπώνεται και η διεισδυτικότητα του λαϊκού συνδέσμου, σε περιοχές όπου έχουν πλέον εγκατασταθεί αλλοδαποί λαθρέποικοι ή σε ηλικιακές ομάδες πολιτών, όπου η ανεργία έχει βαρέσει κόκκινο [νέοι από 18-29 ετών ή έφηβοι 16-18 ετών]
Δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς το γιατί και το πως, η Χρυσή Αυγή εκτοπίζει τα κομμουνιστικά κόμματα, που κατείχαν μέχρι πρότινος το μονοπώλιο της εργατικής τάξης.
Όλη αυτή η κρατικοδίαιτη τσογλαναρία, που αποτέλεσε άλλοτε τον αφισσοκολητικό στρατό του ΚΚΕ και διαδραμάτισε καίριο ρόλο στο να κλείσουν μεγάλες επιχειρήσεις, όπως οι τσιμεντοβιομηχανίες ή τα ναυπηγεία, έχουν τα μούτρα να κυκλοφοράνε σήμερα με τζιπ 4Χ4, προκαλώντας την μήνιν των ανέργων και των ανέστιων.
Όλα αυτά τα διορισμένα κοπρόσκυλα του κατευθυνόμενου συνδικαλισμού, που χτίσανε τις βίλες τους στις Εκάλες, με το αίμα των απολυμένων εργατών, έχουν το θράσος να ξαναβγαίνουνε στις γειτονιές και να το παίζουνε σωτήρες αυτωνών ακριβώς των λαϊκών τάξεων, που ζητιανεύουνε πια, για ένα μεροκάματο την εβδομάδα.
Και δεν είναι μοναχά η προδοσία των εργατικών συμφερόντων, με την οποία βαρύνονται τα κρατικοδίαιτα λαμόγια της αριστεράς.
Είναι προπαντός το ότι ανέλαβαν εργολαβικά να διεκπεραιώσουν το σχέδιο αντικατάστασης των λαών, που έχει δρομολογήσει η διεθνής γραβατοπειρατεία, ελπίζοντας ότι οι ορδές των λαθρομεταναστών θα αποτελέσουν τη νέα δεξαμενή των κορόιδων, από όπου θα αντλούν υποστήριξη και ψήφους.
Πανικόβλητοι, επειδή βλέπουν τους Έλληνες εργάτες να τους γυρίζουν την πλάτη, οιολιγάρχες της εργατιάς, σχεδιάζουν να τους αντικαταστήσουν με εξαθλιωμένους αλβανοκογκολέζους, παίζοντας [όπως πάντα] το παιχνίδι της μεγαλοαστικής ολιγαρχίας, που χρειάζεται φτηνά χέρια για τα εργοστάσια της και φτηνή φρέσκια σάρκα για τα μπουρδέλα της.
Η βεβαιότητα των συμβουλατόρων της διεθνούς ολιγαρχίας, ότι τάχα μου αρκεί να αποκλείσεις κάποιους ανθρώπους από την τηλεόραση, για να πάψουν και να «υπάρχουν», προσκρούει στο γεγονός ότι οι άνθρωποι της Χρυσής Αυγής δεν συγκαταλέγονται στα matrix της ελληνικής νομενκλαντούρας, ούτε στους εξυπηρετητές των μεγιστάνων της παραπληροφόρησης αλά αντιθέτως αποτελούν σάρκα και αίμα του Ελληνικού λαού, που αγωνίζεται για ένα κομμάτι ουρανό στην ψυχή του και για ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι του.
Το πρώτο στρατηγικό πλεονέκτημα της Χρυσής Αυγής έναντι όλων των συστημικών κομμάτων, είναι ακριβώς η λαϊκή βάση της, που δεν έχει τίποτα να κάμει με τους αποχαυνωμένους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι περνάνε τις νύχτες τους στην τηλεόραση και τις ημέρες τους στο φέησμπουκ.
Η φαντασιακή πραγματικότητα στην οποία διαβιώνουν τα 2/3 των βολεμένων μικροαστών της σύγχρονης μαζικής κοινωνίας, μπορεί να αντιλαμβάνονται τη Χρυσή Αυγή ως ένα είδος μπαμπούλα που απειλεί τα προνόμια τους αλλά το υπόλοιπο 1/3 που κινδυνεύουν με ολοκληρωτική εξαφάνιση, είναι εν δυνάμει υποστηρικτές της και ψηφοφόροι της.
Η ανατροπή θα δρομολογηθεί στην Ελλάδα, όταν αυτό το 1/3 του λαού θα συνειδητοποιήσει το πραγματικό ταξικό του συμφέρον αλλά και τον ιστορικό του ρόλο, στη σύγκρουση Εθνικισμού-Παγκοσμιοποίησης, που θα είναι και η μητέρα των μαχών του 21ου αιώνα.
Αλλά και άλλοι υποψήφιοι δήμαρχοι αντιγράφουν τις ιδέες και τα προγράμματα της Χρυσής Αυγής.
Μέχρι δηλαδή και ο κ. Άρης, ο οποίος εσχάτως ανακάλυψε το παραεμπόριο και την εγκληματικότητα των λαθρομεταναστών.
Τα πράγματα είναι απλά.
Ο κ. Κακλαμάνης, ο κ. Αρούλης, ακόμα-ακόμα κι ο εκλεκτός κ. Καπερνάρος, μπορούν να λέγουν λόγια παχιά και ωραία για τις βλαβερές συνέπειες των τζαμιών και της λαθρομετανάστευσης αλλά όλοι μας ξέρουμε βαθιά μέσα μας, πως όταν έρθει η δύσκολη ώρα και οι ολιγάρχες της παγκοσμιοποίησης, θα σηκώσουνε ξανά μετά από 300 χρόνια σκλαβιάς, τον πρώτο μιναρέ στην Αττική γη [σύμβολο και επικύρωση του ισλαμικού λαθρεποικισμού] όλοι αυτοί οι μεγαλοαστοί κύριοι, θα πάνε να κρυφτούν πίσω από τα πολυτελή γραφεία τους.
Κι οι μόνοι που θα έρθουν να σταθούν πλάι στον διωκόμενο Έλληνα, θα είναι αυτοί οι νέοι και οι νέες της Χρυσής Αυγής, που τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, τους ονομάζουν δολοφόνους κι αλήτες…
- Όπως στάθηκαν πλάι στους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα
- Όπως στάθηκαν πλάι στους μικρεμπόρους, στη Ραφήνα
- Όπως μπήκαν μπροστά στο μαχαίρι του Αφγανού και στο καλάσνικωφ του Αλβανού
- Όπως έδωσαν ένα πιάτο φαϊ, ένα κουτί φάρμακα και μια στάλα περηφάνειαστον καταδιωγμένο Έλληνα, που κατάντησε μετανάστης μέσα στον ίδιο του τον τόπο
- Κι όπως θα σταθούν στο πλευρό του Έλληνα στρατιώτη, όταν θα ευοδωθούν τα σχέδια του Συριζα και οι Τούρκοι θα βάνουνε πόδι στη Θράκη.
Ναι, τα πράγματα είναι απλά.
Και το γνωρίζουμε μέσα μας όλοι.
Είτε γουστάρουμε, είτε δεν γουστάρουμε τη Χρυσή Αυγή.
Κι αυτή η ντομπροσύνη της απλότητας, είναι ένα από τα μεγαλύτερα στρατηγικά πλεονεκτήματα ενός κινήματος λαϊκής βάσης απέναντι στις κρατικοδίαιτες συμμορίες του καθεστώτος.
Γιατί προτάσσει την αλήθεια της Πράξης, απέναντι στην διπλοπροσωπία της πολιτικής φλυαρίας…
Τη μέρα εκείνη η θερμοκρασία έξω στους δρόμους μπορεί να είχε χτυπήσει και τους 42 βαθμούς!
Οι νέοι και οι νέες που πρόσφεραν εθελοντικά την εργασία τους, τα μάζεψαν εν ριπή οφθαλμού και μετέφεραν πάγκους, τρόφιμα και υλικά, απόξω από τα γραφεία του Λαϊκού Συνδέσμου, όπου πραγματοποίησαν εν τέλει τη διανομή των τροφίμων.
Η ζέστη ήταν τόση, ώστε πολλοί ηλικιωμένοι που ακολούθησαν ως την οδό Δηλιγιάννη [με τα πόδια] λιποθυμούσαν.
Κι έβλεπες τον κ. Κασιδιάρη και τον κ. Παναγιώταρο, όντας βουλευτές οι ίδιοι, να τρέχουνε κάτω από 42 βαθμούς Κελσίου, για να συνεφέρουνε τους λιγοθυμισμένους και ταυτόχρονα να δίνουνε απανωτές εντολές, ώστε να γίνει η διανομή με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο.
Ε λοιπόν, δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας [μα ούτε ένας] από τους λοιπούς βολευτές των καθεστωτικών κομμάτων, που θα του περνούσε έστω από το μυαλό, να πάει να σταθεί μέσα στο λιοπύρι και να μοιράζει τρόφιμα σε άπορους ανθρώπους.
Κι ακόμα περισσότερο, δεν ξέρω να υπάρχει κανένα κόμμα [συστημικό ή αντισυστημικό] το οποίο να διαθέτει νέους ανθρώπους, πρόθυμους να προσφέρουν εθελοντικά τη δουλειά τους, χωρίς κανένα αντάλλαγμα διορισμού στο δημόσιο [ή σε ΜΚΟ, πράγμα που κάμει το ίδιο].
Αντιθέτως όλα αυτά τα συστημικά τσογλάνια, που ξαμολιούνται στους δρόμους για να κολλήσουν αφίσες, μια βδομάδα πριν από τις εκλογές, είτε έχουν ήδη συμφέροντα στα κόμματα, είτε προσδοκάνε να αποκτήσουν.
Η διαφορά που κάμει τους χρυσαυγίτες να μπορούν στην πράξη να διοργανώνουν τέτοιας έκτασης δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης ή πολιτικού ακτιβισμού, είναι η Πίστη.Η πίστη σε μια ιδέα.Κι αυτό είναι σχεδόν αδιανόητο για τα αρρωστημένα μυαλά των καθεστωτικών κομματόσκυλων, που ξεκουνάνε τους βολεμένους κώλους τους μοναχά όταν είναι να διεκδικήσουν δημοσιοϋπαλληλικά προνόμια και κρατικές παροχές, κάτω από το τραπέζι.Και είναι αδιανόητο, επειδή για όλους αυτούς τους αργυραμοιβούς της «επανάστασης» οι ίδιες οι ιδέες, δεν είναι παρά το ευγενές περικάλυμμα των προσωπικών τους συμφερόντων.
Για τους ίδιους λόγους, τους είναι αδύνατο να καταλάβουν το που βρίσκει τα χρήματα η Χρυσή Αυγή, ώστε να οργανώνει τις πολιτικές και κοινωνικές της δράσεις, τη στιγμή που οι ίδιοι έχουνε μασήσει τα μύρια όσα από θαλασσοδάνεια και κρατικές επιχορηγήσεις αλλά και πάλι δεν τους φτάνουν ούτε για να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους!
Και πως να το καταλάβουν, όταν η Πίστη, τους είναι απλώς μια άγνωστη λέξη…
Έχει συμβεί να βρεθώ αρκετές φορές σε συνάξεις της Χρυσής Αυγής, σε κλειστούς χώρους, όπου συνήθως μαζεύονται χίλια και δυο χιλιάδες άτομα.
Λίγο προτού αρχίσουν οι ομιλίες, βλέπω τις ωραίες κυρίες με τα μπλοκάκια στο χέρι, να παίρνουν σειρά τους παριστάμενους και να ζητάνε [πολύ διακριτικά] την οικονομική τους βοήθεια; για το κίνημα.
Και δίνουν όλοι [και όλες]
Άλλος πέντε, άλλος δέκα, άλλος είκοσι και μερικοί εκατό ή πενήντα!
Βαλτε τώρα επί 2.000 άτομα και κάντε λογαριασμό πόσα μαζεύονται, από απλούς ανθρώπους που πολύ απλά, πιστεύουν στη Χρυσή Αυγή και στην ιστορική αποστολή της!
Οι εισφορές των πολιτών και οι μισθοί των βουλευτών, οι οποίοι κρατούν το ισόποσο μισθού συνταγματάρχη και τα υπόλοιπα τα δίνουν στον Λαϊκό Σύνδεσμο] είναι και οι μοναδικοί ουσιαστικοί πόροι της Χρυσής Αυγής.
Δηλαδή, τίποτε άλλο από το οικονομικό αντίκρυσμα της Πίστης ενός λαού, που αν και όταν χρειαστεί μπορεί να δώσει και τη ζωή του…
Κι αυτή ακριβώς η Πίστη είναι ενδεχομένως το πιο σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα της Χρυσής Αυγής, έναντι όλων των άλλων συστημικών ή αντι-συστημικών κομμάτων.
-Μα είναι δυνατόν? Εσύ χρυσαυγίτης?
Εκείνο που τους φαίνονταν αδιανόητο ήταν το πως γίνεται, κάποιος που κινούνταν στον χώρο της διανόησης να υποστηρίζει με ιστορικά, φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά ή πολιτικά επιχειρήματα, τις ιδέες μιας οργάνωσης που τη θεωρούσαν αντίγραφο της Κόζα Νόστρα!
Σήμερα [μόλις δύο χρόνια μετά] μερικά από τα καλύτερα μπλογκς στον χώρο της Ελληνικής διανόησης, καθώς και ένας μεγάλος αριθμός επιστημόνων, στοχαστών, καλλιτεχνών και διανοουμένων, υποστηρίζουνε ανοιχτά τον Λαϊκό Σύνδεσμο, προκαλώντας έτσι την απορία των Financial Times για το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή έχει να παρουσιάσει το πιο αξιόλογο ευρωψηφοδέλτιο, από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού.
Όταν λοιπόν δεχόμουνα τον λυσσαλέο πόλεμο της αριστεράς [μια ματιά στο δημοσιευμένο βρισίδι που μου ρίχνανε, πριν από λίγο καιρό, στα σχόλια του μπλογκ μου, θα σας πείσει] εγώ επέμενα ότι η Χρυσή Αυγή μοιραία θα εξελίσσονταν σε ένα σύγχρονοευρωσκεπτικιστικό/εθνικιστικό κίνημα, αφήνοντας πίσω της μια για πάντα το ναζιστικό της παρελθόν.
Κι ότι επιπλέον, η εμπροσθοφυλακή της Ελληνικής διανόησης αργά ή γρήγορα θα αντιλαμβάνονταν τις ιστορικές προ-οπτικές της Χρυσής Αυγής και τη δυναμική των Νέων Ιδεών, που κυοφορούνταν στις τάξεις της.
Κι αυτό επειδή ακριβώς αυτή η πολιτική οργάνωση στηρίζονταν στον λαό και όχι σε κάποιες τάξεις ευνοημένων.
Η λαϊκή βούληση, που αναδύθηκε μέσα στον ορυμαγδό της κρίσης, επενδύθηκε στη Χρυσή Αυγή, ίσως επειδή ήταν η μόνη οργανωμένη πολιτική δύναμη που αντιστάθηκε λόγω και έργω στη λεηλασία της Ελλάδας.Κι αυτή η λαϊκή βούληση είναι που μεταμορφώνει και θα συνεχίσει να μεταμορφώνει τη Χρυσή Αυγή, φέρνοντας στο προσκήνιο της πολιτικής δράσης, αυτές ακριβώς τις δυνάμεις που θα επιβεβαιώσουν στο άμεσο μέλλον ότι στις μέρες μας: «η ιστορία ήτανε γκαστρωμένη»
Τα στρατηγικά πλεονεκτήματα της Χρυσής Αυγής, δηλαδή
- η λαϊκή της βάση
- η πολιτική της ειλικρίνεια και η ντομπροσύνη της απλότητας της
- και προπαντός η Πίστη που γεννάει στους νέους η ιδεολογική της ωρίμανση,
είναι αυτά ακριβώς που την κάμουν να μοιάζει ως ένα «παράδοξο» στα μάτια των αφεντικών της οικουμένης αλλά που ταυτόχρονα την καθιστά το όχημα, μέσα από το οποίο ο Ελληνικός λαός θα προσπαθήσει να παραμείνει ζωντανός, στη μεγάλη σκηνή της Ιστορίας…
Εξόν και αν η μοίρα του έθνους μας είναι να εξαφανιστεί δια παντός, όπως εξαφανίστηκαν άλλοτε οι Χετταίοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Αιγύπτιοι ή οι Φοίνικες…
ειρηνικά~ we come in peace 