Στη μνήμη του Λουδοβίκου του 16ου / The French honour the memory of Louis XVI/La memoire de Louis XVI

Λαοί που δεν ξεχνούν την ιστορία τους προορίζονται να ζήσουν και να αναστηθούν.

Παρά τις διώξεις που υπέστησαν από την Δημοκρατία, οι πιστοί της βασιλείας στην Γαλλία τιμούν τον Βασιλιά Λουδοβίκο 16ο (1754-1793) και την οικογένειά του που βρήκαν το θάνατο στα χέρια των επιτήδειων της Δημοκρατίας και του χειραγωγούμενου όχλου.

Ετσι, 220 χρόνια μετά την εκτέλεση του Λουδοβίκου 16ου ο Κόμης και η Κόμισσα των Παρισίων παρευρέθησαν την Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013 σε επιμνημόσυνη λειτουργία- «ρέκβιεμ» στη μνήμη του βασιλέως Λουδοβίκου 16ου, της Βασίλισσας Μαρίας-Αντουανέττας,  των μελών της βασιλικής οικογένειας και όλων των θυμάτων της Γαλλικής Επαναστάσεως.

Η λειτουργία έλαβε χώραν στην εκκλησία Saint-Germain l’Auxerrois στο Παρίσι, απέναντι από το Μουσείο του Λούβρου, η οποία ήταν ο ενοριακός ναός των Γάλλων βασιλέων.

Η Γαλλική επανάσταση ενορχηστρωμένη από τις μυστικές εταιρείες έπνιξε στο αίμα την Γαλλία και επιχείρησε αλλά δεν επέτυχε απόλυτα να αλλάξει τα πιστεύω και τις πατροπαράδοτες αρχές και αξίες των Ευρωπαϊκών λαών. Οι ευρωπαϊκοί λαοί εξακολουθούν ολοένα και πιο συνειδητά να αντιστέκονται.

Τα τελευταία λόγια του Λουδοβίκου 16ου προ της λαιμητόμου ήσαν :

«Πεθαίνω αθώος των εγκλημάτων για τα οποία με κατηγορούν. Συγχωρώ αυτούς που προκάλεσαν τον θάνατό μου. Και προσεύχομαι στον Θεό το αίμα που θα χύσετε να μην πέσει επάνω στην Γαλλία».

Nations who remember and honour their dead are destined to survive and thrive.

Thus, the Count and Countess of Paris attended on January 21st, 2013 , a mass of requiem celebrated in Saint-Germain l’Auxerrois, opposite the Louvre, the parish church of the Kings of France, in honour of King Louis XVI, his family and all the victims of the French Revolution.

The French Revolution violently altered the course of European history, and through a river of European blood attempted in vain to uproot the core beliefs of our people.

We must honour those who fought to defend our civilisation in the face of hatred and vulgarity.

‘I die innocent of all the crimes laid to my charge; I Pardon those who have occasioned my death; and I pray to God that the blood you are going to shed may never be visited on France.’ Last words of Louis XVI, King of France

Les peuples qui n’ oublient pas leur histoire sont destines a la vie et a la resurection.

Malgre la persécution qu’ ils ont subi par la République, les fideles de la monarchie en France ont ete nombreux a honorer le roi Louis XVI (1754-1793) et sa famille qui sont morts aux mains de la République et da la foule manipulée.

Ainsi, 220 ans après l’exécution du roi Louis XVI, le Comte et la Comtesse de Paris ont assisté Lundi,  21 Janvier 2013 à la Messe de Requiem célébrée à la mémoire du roi Louis XVI, de la reine Marie-Antoinette, des membres de la famille royale et de toutes les victimes de la Révolution française, en l’église Saint-Germain l’Auxerrois à Paris, face au Louvre, l’ancienne paroisse des rois de France.

La Révolution française oeuvre des societes secretes, a violemment changé le cours de l’histoire européenne, et à travers un fleuve de sang européenne a tenté en vain d’arracher les croyances fondamentales de notre peuple.

Nous devons honorer ceux qui ont combattu pour défendre notre civilisation dans le visage de la haine et de la vulgarité.

Les dernières mots du roi devant la guillotine étaient:

«Français, je suis innocent, je pardonne aux auteurs de ma mort, je prie Dieu que le sang qui va être répandu ne retombe jamais sur la France ! Et vous, peuple infortuné…»

 

Αφιερωμένο στην μνήμη του Γαλλικού λαού και της βασιλικής οικογένειας που υπερασπίστηκαν τις αρχές της Ευρωπαϊκής μας κληρονομιάς και των παραδόσεων.

Dedicated to the memory of the noble people of France and to the royal family who stood by the principles of our European heritage and traditions.

Dedie a la memoire du noble peuple de France et de la famille royale qui ont defendu les principes de leur foi, de l’ heritage et des traditions Europeens.

Dans le jardin de France

1
Dans le Jardin de France
Y avait des Fleurs de Lys ! (bis)
L’Amour et l’Espιrance
Les veillaient jour et nuit :
Sont si jolies
Lan lireli !
Les pβles Fleurs de Lys !

2
Tous les oiseaux du monde,
Les Grands et les Petits, (bis)
Prθs d’Elles, ΰ la ronde,
Venaient faire leurs nids :
Sont si jolies
Lan lireli !
Les pβles Fleurs de Lys !

3
Papillons, lucioles,
Abeilles et fourmis (bis)
Venaient en leur corolles
Butiner ΰ l’envi :
Sont si jolies
Lan lireli !
Les pβles Fleurs de Lys !

4
L’humble fleur du bocage,
La noble rose aussi, (bis)
Sous leur ιpais feuillage
Se sentaient ΰ l’abri :
Sont si jolies
Lan lireli !
Les pβles Fleurs de Lys !

5
Mais, un jour de Vertige,
Des moissonneurs maudits (bis)
Ont fauchι sur leurs tiges
Les Fleurs du Roi Louis…
Sont si jolies
Lan lireli !
Les pβles Fleurs de Lys !

6
Mourez ! pauvres abeilles,
Petits oiseaux sans nids ! (bis)
Mourez ! roses vermeilles :
Les grands Lys sont flιtris !
Sont si jolies
Lan lireli !
Les pβles Fleurs de Lys !

7
Mais, dans un coin de Terre
Il y a, m’a-t-on dit,
Un beau Lys solitaire
Qui, sous le ciel, grandit :
Sont si jolies
Lan lireli !
Les pβles Fleurs de Lys !

8
Malgrι vents et tempκtes
Grondant autour de Lui, (bis)
Il ιlθve sa tκte
Vers le bleu Paradis :
Sont si jolies
Lan lireli !
Les pβles Fleurs de Lys !

9
Les oiselets reprennent
Dιjΰ leurs gazouillis,
Les roses se souviennent
Des parfums de Jadis :
Sont si jolies
Lan lireli !
Les pβles Fleurs de Lys !

10
Un soupir d’Espιrance
Monte vers l’Infini :
Dans le Jardin de France
Les Lys vont refleurir,
Vont refleurir
Lan lireli !
Les belles Fleurs de Lys !!!